Մաթեմատիկա առարկայի հետ խնթիրներ այնքանել չունեմ ,սակայն իմ կարծիքով կրթահամալիրում շատ քիչ ժամ է հատկացվել մաթեմատիկային։Իմ կարծիքով շաբաթական երկու ժամը բավարար չէ այն սովորողների համար,ով այլ ուղղություն է ընտրել։Քիչ ժամանակ մաթեմատիկային տրամադրելու դեպքում աշակերտը կարող է նաև չիմանալ սկզբնական մակարդակի գիտելիքներ։Նաև այսօր մեզ ընկեր Արշակը ասեց, որ հանելու են գրատախտակները ինչը շատ սղալ է ,որովհետև միայն գրատախտակով սովորողը կարող է սովորել իսկ ուսուցիչը սովորեցնել։
Աշոտ Վեզիրի Պետրոսյանը ծնվել է 1930 թ ին Վարդենիսում, ՀԽՍՀ։ Ավարտել է Դիլիջանի միջնակարգ դպրոցը 1949 թ ին ոսկե մեդալով։ Նույն թվականին ընդունվել է Երևանի պետական համալսարանի ԵՊՀ ֆիզ մաթ. ֆակուլտետը, որն ավարտել է 1954 թ ին կարմիր դիպլոմով։ Դասավանդել է մաթեմատիկա ԵՊՀ-ում մինչև 1955 թ., երբ ընդունվել է ասպիրանտուրա Մոսկվայի պետական համալսարան հռչակավոր մաթեմատիկոս Լազար Արոնովիչ Լյուստերնիկի ղեկավարմամբ։
1957 թ ին Հայաստանի Գիտությունների ակադեմիայի հրավերով վերադարձել է հայրենիք մասնակցելու Հայաստանում հաշվողական տեխնիկայի զարգացման հեռանկարային ծրագրերին։ Աշխատել է նորաստեղծ Երևանի մաթեմատիկական մեքենաների գիտա-հետազոտական ինստիտուտում, ներկայումս՝ Երևանի ավտոմատ կառավարման համակարգերի գիտահետազոտական ինստիտուտ ԵրԱԿՀԳՀԻ, սկզբում իբրև գլխավոր ինժեներ, ապա որպես մաթեմատիկական բաժանմունքի վարիչ։ Այդ տարիներին ԵրԱԿՀԳՀԻ-ն դարձավ ամբողջ ԽՍՀՄ-ի տարածքում համակարգչային տեխնիկայի խոշորագույն արտադրողներից մեկը։ Ա. Վ. Պետրոսյանը երկար տարիներ աշխատել է նաև իբրև փոխտնօրեն 1963-1965 և տնօրեն 1965-1970 Հայաստանի Գիտությունների Ակադեմիայի Հաշվողական Կենտրոնում, որն այժմ հայտնի է իբրև Ինֆորմատիկայի և Ավտոմատացման Պրոբլեմների Ինստիտուտ ԻԱՊԻ։
Իր գիտական գործունեության հետ միասին, Ա. Վ. Պետրոսյանը նաև դասավանդել է տարբեր մաթեմատիկայի դասընթացներ Երևանի Պետական Համալսարանի Կիրառական Մաթեմատիկայի ֆակուլտետում 1965-1978, լինելով Մաթեմատիկական Ապահովման ամբիոնի վարիչ և Երևանի Պոլիտեխնիկական ինստիտուտում 1978-1986։ Նա հեղինակ է բազմաթիվ դասագրքերի, արտոնագրերի, և մենագրությունների հաշվողական մաթեմատիկայի, ալգորիթմական տեղեկատվության տեսության և դիսկրետ մաթեմատիկայի ոլորտներում։ Գիտական աշխատանքները վերաբերում են հաշվողական տեխնիկայի և կիբեռնետիկայի, ԷՀՄ ավտոմատացված համակարգերի նախագծման մաթ. խնդիրներին։ Խմբագրել է Հայաստանի Գիտությունների Ակադեմիայի Հաշվողական Կենտրոնի Հավաքածուների 5 հատորներ։ Եղել է գիտական ղեկավար ավելի քան 20 ասպիրանտների որոնք հաջողությամբ պաշտպանել են իրենց թեկնածուական թեզերը, մասնավորապես Գրաֆների տեսության դաշտում։
Յոհան Կառլ Ֆրիդրիխ Գաուսը
Յոհան Կառլ Ֆրիդրիխ Գաուսը ծնվել է 1777 թվականի ապրիլի 30-ին Բրաունշվայգում, աղքատ, աշխատասեր ծնողների ընտանիքում: Նա մկրտվել է դպրոցի մոտ գտնվող եկեղեցում, որտեղ հաճախել է որպես աշակերտ: Գաուսը մանկական հրաշագործ էր: Գաուսի մասին հիշատակումներում, Վոլֆգանգ Սարտերիուս ֆոն Վալտերսհաուսենն ասում է, որ երբ Գաուսը երեք տարեկան էր, նա ուղղեց հոր մաթեմատիկական սխալը, և երբ արդեն յոթ տարեկան էր, ինքնավստահ լուծում էր թվաբանական շարքի խնդիրը ավելի արագ, քան դասարանի 100 ուսանողներից յուրաքանչյուրը։ Նրա մանկությունից կան շատ զվարճալի պատմություններ, իսկ մաթեմատիկական առաջին հիմնարար հայտնագործությունները կատարել է դեռահաս տարիքում։ Նա իր մեծամասշտաբ գործը՝ «Disquisitionses Arithmeticae»-ը, ավարտել է 1798 թվականին, 21 տարեկան հասակում, չնայած որ այն չհրապարակվեց մինչև 1801 թվականը: Այս աշխատանքը հիմնարար էր թվերի տեսության մեջ մինչև օրս, որպես ճիշտ համախմբելու և օբյեկտը ձևավորելու համար։
1796 թվականը ամենաարդյունավետ տարին էր թե՛ Գաուսի, թե՛ թվերի տեսության համար: Նա մշակեց մեթոդ, որի օգնությամբ կարելի էր կառուցել հեպտադեկագոն (17 նիստ ունեցող բազմանկյուն): Նա իր մեծ ներդրումն ունի նաև թվաբանության մեջ:
1796 թվականի ապրիլին նա առաջինն էր, ով ապացուցեց քառակուսային փոխազդեցության օրենքը, որը թույլ էր տալիս որոշել ցանկացած հավասարման արմատների քանակը: Մայիսին նա ապացուցեց ևս մի թեորեմ՝ կապված պարզ թվերի հետ:
Գաուսը բացահայտեց, որ ցանկացած դրական ամբողջ թիվ կարելի է ներկայացնել ամենաշատը երեք եռանկյունային թվերի տեսքով:
Գաուսը ապացուցել է նաև Վեյլի վարկածը, որը 150 տարի ապացույց չուներ:
1801 թվականին Գաուսը հայտարարեց, որ ինքը հաշվարկել է Սերես աստերոիդի ուղեծիրը: Այս ամենից հետո Գաուսը մեծ համբավ ձեռք բերեց: Գաուսի անվան հետ են կապված հանրահաշվի, թվերի տեսության, դիֆերենցիալ տեսության, մաթեմատիկական ֆիզիկայի բազմաթիվ հասկացություններ։
Նախագիծ ես ընտրել եմ իմ գնահատականները:Մաթեմատիկա (9+9+8)÷3=8,3,Անգլերեն (7+7+7)÷3=7,Գրականություն (7+8+8)÷=7,6, Հ.լ (7+8+8)÷3=7,6, Պատմություն (8+8+9)÷3=8,3, Հասարակագիտություն (9+9+9)÷3=9
2-ը և 5-ը մաթեմատիկայի միակ պարզ թվերն են, որոնք ավարտվում են համապատասխանաբար 2-ով և 5-ով:
Միևնույն պարագծով բոլոր ձևերի մեջ շրջանագիծը կունենա ամենամեծ մակերեսը: Ընդհակառակը, միևնույն տարածք ունեցող բոլոր ձևերի մեջ շրջանագիծը կունենա ամենափոքր պարագիծը:
Մաթեմատիկոսները գնահատում են, որ փողկապ կապելու 177147 եղանակ կա: Մնում է միայն կռահել՝ էմպիրիկա՞ն են ստուգել, թե՞ հաշվարկների միջոցով:
23 և ավելի հոգուց բաղկացած խմբում նրանցից երկուսի ծննդյան տարեդարձ ունենալու հավանականությունը 50%-ից ավելի է, իսկ 60 հոգանոց խմբում այդ հավանականությունը մոտ 99% է:
Զրոն մաթեմատիկայի միակ թիվն է, որը չի կարելի գրել հռոմեական թվերով։
Հավասարության նշանը (=) առաջին անգամ օգտագործել է բրիտանացի մաթեմատիկոս Ռոբերտ Ռոքորդը 1557 թվականին։
18 թիվը զրոյից բացի միակ թիվն է, որի թվանշանների գումարը երկու անգամ փոքր է իրենից։
1-ից 100թվերը հավասար է 5050:
Չարլզ Լութվիջ Դոջսոնը քիչ հայտնի բրիտանացի մաթեմատիկոս է, ով իր կյանքի մեծ մասը նվիրել է տրամաբանության ուսումնասիրությանը։ Այնուամենայնիվ, նա հայտնի դարձավ այլ անունով՝ Լյուիս Քերոլ, «Ալիսան հրաշքների աշխարհում» գրքի հեղինակ։
Զրոն գոյություն ունեցող միակ թիվն է որը ունի մի քանի անուն:
Աշխարհում ամենամեծ թիվը ցենտրիոլն է:Վեց հարյուր զրոներով:
Կազինոյում ռուլետկա անիվի բոլոր թվերի գումարը 666 է։ Իսկ Եվրախորհրդարանում կա 666 համարով աթոռ, բայց այն միշտ դատարկ է։ Հին ավանդույթի համաձայն՝ նրանով ոչ ոք չի հետաքրքրվում։