Խորհրդային Ռուսաստանի գոյության առաջին տարիներին Տերյանը եղել ամենաբարձրաստիճան հայ պաշտոնյան՝Ազգային գործերի հայկական սեկտորի վարիչը: Վահան Տերյանի այդ պաշտոնը ստանձնել է ,որպեսզի իր ժողովրդին փոքրիկ աջակցության հնարավորություն չկորցնելու համար ցուցաբերելու հնարավորությունը չկորցնելու համար:Ասում էին ,որ Տերյանի իբր բոլշևիկյան այս կամ այն վարքագծի մասին: Սակայն մեր օրերում ահագին բան արդեն բացահայտվել է արխիվային փաստաթղթերով, եւ այդ բացահայտումն իրականացրել է Տերյանի ծոռը՝ Գեւորգ Էմին-Տերյանը:
Նաև Լենինի ստորագրությամբ մանդատով մասնակցում է Բրեստի խաղաղ պայմանագրի ստորագրմանը։ 1919 թվականին Տերյանը՝ լինելով Համառուսական Կենտրոնական Գործկոմի անդամ, առաջադրանք է ստանում մեկնել Թուրքիա, սակայն ծանր հիվանդության պատճառով ստիպված է լինում մնալ Օրենսբուրգում, ուր և վախճանվում է 1920 թվականի հունվարի 7-ին։